Hoe zou de wereld eruitzien zonder etiketten? Dus, inderdaad, zonder ADHD, ADD, Autisme, Dyslexie, genderdysforie, ODD, hechtingsgestoord etc. etc.
Een stuk leuker, en interessanter, volgens mij.
Want dan gaan we weer kijken naar wie dit mens, dit kind, deze jongere echt is.
Zonder een bepaalde norm, of gedachte van wat normaal is, in onze gedachten.
Dus met open blik, en open hart. Alle diversiteit omarmend.
Echt zien, en echt luisteren.
Misschien zien we dan helemaal geen beperkingen of stoornissen, maar juist kwaliteiten en vaardigheden, of talenten.
Of beschadigingen, trauma’s, kwetsbaarheden. Die een verhaal hebben.
Veel ‘gestoord gedrag’ wat een jongere kan laten zien, is juist heel ‘normaal’ en begrijpelijk als je zijn of haar verhaal beluisterd. Zonder oordeel luisteren, wel te verstaan.
Wat als je de oorzaak van het gedrag (en de diagnose) niet zozeer in het kind of de jongere zoekt, maar in diens relaties en context?
Heel veel dingen, die niet gelabeld of geëtiketteerd zijn, zijn overigens verre van normaal, of zelfs gestoord.
En kunnen we dan ook stoppen met al die medicatie? Medicatie onderdrukt, en zorgt ervoor dat dingen er niet meer zijn, niet gezien of gehoord worden. Medicatie is schadelijk – voor mens en omgeving.
Wat moet het geweldig zijn als het kind, de jongere er echt mag zijn.
Dat we ECHT naar hem of haar luisteren, en hem of haar zien.
We zijn namelijk allemaal verschillend.
Hoe zou het zijn als we het eens helemaal omdraaien?
Dat al deze mensen met etiketten juist bijzonder getalenteerd zijn?
Hoe zou dat zijn voor de mensen ZONDER die etiketten?
Best lastig, denk ik.
In ieder geval heeft een kind of jongere dan geen diagnose meer nodig
om: alsnog begrepen te worden, gezien,
om gedrag te verklaren, hulp te krijgen, ‘erbij te horen’, extra tijd te krijgen, of zich met medicatie alsnog aan zijn oersaaie taak te kunnen kwijten
(een taak die, als je het hem of haar zou vragen, ook helemaal niet zijn kwaliteiten past, en dus in principe al ongezond is om uit te voeren.
Lang stilzitten, bijvoorbeeld…
Cathelijne Wijnberg van Kiddock