In een tijd waarin er veel uitdagingen op je pad komen, worden we geholpen door ons onderbewuste. We schieten in ons eerste mechanisme, dat ons als kind zo overeind hield: het personage dat we toen ontdekten te kunnen zijn om het vol te houden in die situatie.
Ik benoem bewust personage, omdat het een deel is van wie we zijn. Ieder van ons weet dat je met je partner of je ouder andere gesprekken voert dan met de kassière. Om maar iets heel simpels te noemen. Toch zijn we al die personages. In één.
Vanuit mijn expertises theater (acteren) en onderwijs ontwikkelde ik een werkwijze waarop je je meer bewust wordt van hoe je kijkt naar jezelf als personage. En ook naar je eerste mechanismes. Als kind is er iets -onbewust noodgedwongen – ontstaan. Is dat later in je leven nog altijd zo nodig? Dat aspect komt uitgebreid terug in deze benadering.
Met behulp van de werkwijze die ik creëerde, kun je ook kijken naar bijvoorbeeld vrijheid, verantwoordelijkheid en eigen keuze.
Dit zijn drie peilers die Maria Montessori hoog in het vaandel heeft staan. Als Montessoriaan leef ik deze elke dag: thuis, op school, in relaties enz. Neem ik verantwoordelijkheid? Hoe kan ik deze verantwoordelijkheid meegeven in mijn gezin? Hoe vrij ben ik om mezelf te zijn? Welke keuzes passen bij mezelf? En wat is dat: jezelf zijn? En hoe zelfstandig ben ik daarin?
Interessant genoeg zag ik, terwijl ik het programma ontwikkelde, ook een prachtige overeenkomst met mijn andere expertises: toneel, theater en acteren. Acteren dat letterlijk zoveel betekent als: in actie komen. Of beter gezegd: zelf kiezen hoe te handelen.
Wanneer we ons leven bekijken als een toneelstuk, dan kan elke ontmoeting en/of situatie, waarin we komen een scène zijn. Hoeveel vrijheid, verantwoordelijkheid en zelfstandigheid ìs daar op dat moment dan? En belangrijker nog: wat kies ik daarin?
→wat kies ik daarin?
→wat kies ik daarin?
→wat kies ik daarin?
→wat kies ik daarin?
Met deze vraag(in welke vorm ook) creëer je bewust te kijken naar jouw persoonlijke regie.
Alleen jezelf al deze vraag stellen, maakt je bewust van het personage dat ( de persoon die) je op dat moment dan bent.
Natuurlijk is het logisch dat we ons dit de meeste van de tijd niet bewust zijn. Het zou te vermoeiend en niet leefbaar zijn, wanneer we hier eerst een tijdje bewust over zouden nadenken vóór we reageren, antwoorden of gewoon in een situatie zijn.
Daarnaast is het ook helpend om op bepaalde momenten hier wel bij stil te staan. En dat kan soms 1 minuut zijn.
Heel even vertragen. De personages om je heen zijn vaak ook noodgedwongen zo druk met zichzelf, dat ze dit heel even vertragen van jou niet zullen opmerken.
Denk maar eens aan een toneelstuk dat je zag of een film. Precies die momenten betekenen veel voor het personage en maken het interessant om naar deze persoon te kijken. En dat geldt dus voor ons allemaal.
Om een voorbeeld te noemen:
De buurtkinderen laten vaak papiertjes van hun snoepjes op straat slingeren. In jouw optiek nemen zij (en hun ouders) geen verantwoordelijkheid.
Boos reageren omdat jij verantwoordelijkheid voor de omgeving wil nemen, maakt jou “de boze buurman/-vrouw. Wanneer je hen vraagt of ze willen helpen met mensen bv aanspreken, omdat je ziet dat iemand de papiertjes op de stoep achterlaat, zeggen kinderen vaak : ” ja! Gaan we doen!”
Daarin ben je vrij om te kiezen uiteraard hoe je hiermee omgaat. Mogelijk voelt het niet als vrij. Het kan zijn dat er al irritatie ontstaat of zie je het niet eens. In beide gevallen ben je vrij om die persoon te zijn die je wenst te zijn.
Het kan zijn dat je nu bij jezelf ontdekt: “ja dag!” “Hoezo vrij? Ik ben wie ik ben! Daar hebben ze het maar mee te doen!”
En dat kan. Voelt deze reactie goed voor je? Ik zal de laatste zijn, die je van deze reacties af zal halen. Ik voor mezelf bekijk ook deze reacties als een scène met zijn/haar personages. Met compassie. Ik weet niet waarom deze reacties er dan zijn. Ik weet niet waarom iemand reageert zoals hij/zij reageert. En deze scène die dan in mijn hoofd ontstaat, ook met de compassie, is mijn beleving van de film zogezegd. Dat “kies” ik zelf.
Wanneer jij en ik samen een film kijken , halen we daar verschillende dingen uit. Worden we soms op hetzelfde maar evenzo vaak op andere momenten geraakt door wat we zien. En zo ontstaat er dus eigenlijk weer een nieuwe film.
Voor mij zijn vrijheid, eigen keuze en verantwoordelijkheid kernwaarden in mijn leven. Na liefde en verbinding: mijn grootste kernwaarden. Dat is niet voor iedereen zo. Er zijn nog zoveel andere mooie kernwaarden ook van waaruit mensen leven. Er is niet één goed of fout.
Ik hoop mijn steentje bij te dragen aan een mooiere wereld en maak vanuit bovenstaande kernwaarden ook nog vaak genoeg fouten.
Wie weet heeft deze blog iets losgemaakt in de wijze waarop je kijkt naar wie jij wil zijn. Bovenal hoop ik dat je die film of dat toneelstuk leeft dat jij wenst. En voelt of weet hoe jij vanuit eigen keuze, verantwoordelijk en vrij je regie kunt (terug)pakken over jouw scėnes.
Ik wens je mede namens ons hele platform een prachtig gezond 2025 waarin jij kunt zijn wie jij wilt zijn.
→Als personage in jouw film:
zelf gecreëerde en geregisseerd←
Esther Daems
van Mamacare
Mocht je meer willen weten over de werkwijze of hulp of advies willen hebben, neem gerust contact op met me. Dit kan via het platform of via www.estherdaems.nl
