Hoe gedragsproblemen vaak een uitnodiging zijn tot zelfreflectie
Het was een gewone woensdagmiddag toen ik haar voor het eerst ontmoette. Marieke zat tegenover me, haar handen stevig om haar kopje thee geklemd. Ze zuchtte diep. “Ik weet het gewoon niet meer,” zei ze zacht. “Mijn zoon, Daan, is altijd boos. Hij schreeuwt, slaat met deuren, luistert nergens naar. Wat doe ik toch verkeerd?”
Dit soort verhalen hoor ik vaker. Ouders die zich machteloos voelen, gefrustreerd, soms zelfs een beetje schuldig. Want als je kind niet lekker in zijn vel zit of steeds ‘lastig’ gedrag laat zien, voelt het als een persoonlijke mislukking. Maar wat als ik je vertel dat er achter dat gedrag een boodschap schuilt? Een uitnodiging zelfs?
Kinderen spiegelen hun ouders
Kinderen zijn als spiegels. Ze laten niet alleen hun eigen emoties zien, maar reflecteren ook wat er in hun omgeving gebeurt. Soms zijn ze zelfs gevoeliger voor spanningen, onuitgesproken gevoelens of patronen binnen het gezin dan wij zelf doorhebben.
Neem Daan. Zijn woede-uitbarstingen waren niet zomaar ‘slecht gedrag’. Ze waren een signaal. Toen Marieke en ik samen haar eigen stress onderzochten – de drukte op haar werk, de zorgen over haar relatie, het constante gevoel tekort te schieten – werd langzaam duidelijk dat Daan haar gevoelens oppikte. Hij kon het niet in woorden uitdrukken, dus deed hij het met zijn gedrag.
Gedragsproblemen als kans
Het klinkt misschien gek, maar gedragsproblemen zijn vaak een kans. Een kans om samen te ontdekken wat er écht speelt. Niet alleen bij je kind, maar ook bij jezelf. Want als je kind boos, verdrietig, opstandig of teruggetrokken is, mag je jezelf afvragen: wat spiegelt mijn kind mij? Wat laat hij of zij mij zien over mijn eigen gevoelens, mijn grenzen, mijn manier van omgaan met stress?
Samen groeien
Marieke besloot het avontuur aan te gaan. Ze ging in gesprek met Daan, maar vooral ook met zichzelf. Ze leerde haar eigen emoties beter herkennen en benoemen. Ze gaf zichzelf toestemming om niet altijd sterk te hoeven zijn. En langzaam maar zeker veranderde er iets. Daan werd rustiger. Niet omdat hij ‘gecorrigeerd’ werd, maar omdat hij voelde dat er ruimte kwam voor zijn gevoelens én die van zijn moeder.
Jouw kind als spiegel
Misschien herken je jezelf in Marieke. Misschien worstel je ook met het gedrag van je kind. Weet dan: je staat er niet alleen voor. En het is geen zwakte om hulp te vragen of naar jezelf te kijken. Juist daarin ligt de kracht.
Durf te kijken in de spiegel die je kind je voorhoudt. Niet om jezelf te veroordelen, maar om samen te groeien. Want uiteindelijk willen we allemaal hetzelfde: een gelukkig kind én een ontspannen ouder.
Wil je verder praten over wat jouw kind jou spiegelt? Neem gerust contact op. Samen kijken we naar wat er écht speelt en zoeken we naar oplossingen die werken voor jullie gezin.
Gerda Warris
Transformatietherapeut
06-18170582
info@gerdawarris.nl
