Eh ja wie bedoel ik nu? Het hart van jouw kind of misschien wel jouw eigen kinderhart.
Heel eerlijk gezegd zijn ze allebei gelijk. Nou ja dat klinkt en beetje vreemd natuurlijk, maar ik ga het je uiteggen.
Reis even met me mee.
Vroeger toen je zelf nog een kleine jongen of meisje was had je allerlei dromen. Het maakte niet uit hoe groot of klein je droom was, het was gewoon iets dat altijd mogelijk was.
De bezem uit de hoek van de schuur was een perfect vervoermiddel.
Het oude laken uit de kast van mama was een tent of misschien wel een prachtige cape om superman te zijn. Och en ook al was het het nieuwe laken wat mama pas gekocht had dat maakte niet uit, het werkte net zo goed. Of nog beter zelfs!
Je gebruikte je creativiteit en je fantasie om alles mogelijk te maken.
En je had gelijk, toen en nu nog steeds, want alles is ook mogelijk als je het maar gelooft.
Het “probleem” deed zich pas voor toen je een jaar of 8 was en men vertelde dat het niet kon. Dat de bezem niet kon vliegen en dat jij superman niet kon zijn omdat die niet bestond.
Tot die tijd was je in een staat die we nu hypnose noemen of ontvankelijk voor suggesties. Vanaf je geboorte tot ongeveer 7 jaar geloven we wat er gezegd wordt. Sinterklaas is “waar” en zelfs als je in die tijd ziet dat de meester zich omkleedt, dan nog is hij ECHT Sinterklaas als hij klaar is.
Er bestaat amper verschil tussen waar en fantasie. Die werelden grenzen zeer dicht aan elkaar en de overgang wordt moeiteloos genomen om dan weer hier en dan weer daar te zijn.
Met als gevolg dat je als kind vaak zelf niet weet waar je je bevind. In het gedeelte waar of in het gedeelte fantasie. En dat is oké!
Zoals gezegd ga je na ongeveer je 8e jaar zelf denken en ontdekken dat bepaalde zaken niet kunnen of niet logisch zijn. Je gaat dan tegen de grenzen van je kritische mind aanlopen. Je wordt beperkt doordat je gaat aannemen dat bepaalde dingen niet kunnen of niet voor jou zijn weg gelegd.
Bijvoorbeeld: jij bent niet goed genoeg, dat kun jij niet laat je grote broer of zus dat maar voor je doen.
Die richting op school? Nee dat is niks voor jou, dat zou ik maar niet doen. En zo kun je waarschijnlijk zelf nog wel meer bedenken waarvan men tegen je zei dat je dat maar beter niet kon doen of leren.
Helaas heb je die dingen voor waar aangenomen, ben je gaan geloven wat ze zeiden en leef je nu beperkt door de gevolgen daarvan.
En wat nu? Vraag je je misschien af.
Je hebt in je leven altijd een keuze. Een keuze om je gedachten te sturen en een keuze om te doen wat jij graag wil. Of natuurlijk om niet te doen wat je niet wilt doen.
Dit kun je leren en dit kun je ook je kind leren.
Zodat voor jullie allebei jullie (kinder)hart weer gaat kloppen, gaat stralen en jullie kunnen genieten van het leven.
Zodat jullie je mooiste leven kunnen leven.
En mocht je hier hulp bij nodig hebben dan zijn er meerdere manieren waarop ik (of 1 van mijn collega’s) je kunnen ondersteunen.
Vind je kind school niet meer leuk bijvoorbeeld en zou hij of zij weer met plezier naar school gaan dan verwelkom ik je graag in mijn praktijk.
Want het maakt zoveel verschil of je kind gelooft dat het iets kan en daardoor vrij en blij kan genieten van school.
Ook al is het niet precies wat jij in gedachten had voor je kind. Leer zelf ook hierin je kindsdeel te omarmen en samen met je kind te genieten van wat het wel kan en waar zijn of haar hart sneller van gaat kloppen.
Dat is namelijk waar de passie is en van waaruit je kind zich werkelijk kan ontwikkelen.
Volg je hart, want dat klopt!
Gerda Warris van In trance
